F. Scott Fitzgerald, bu kayıtta, William Shakespeare tarafından yazılan Othello oyunundan bir bölümü seslendiriyor. Ben de bu kaydı Türkçeye çevirdim ve hem yazılı metin olarak bloguma hem de altyazılı bir biçimde kanalıma yükledim. YouTube'un Altyazı ayarlarından Türkçeyi seçmeyi unutmayın. İyi seyirler, daha doğrusu dinlemeler, okumalar diliyorum.
Türkçeye Çeviren: Mehmet Gündoğdu
Pek nüfuzlu, pek azametli, muhterem beyefendiler. Pek asil ve pek hayırperver efendilerim. Şu yaşlı adamın kızını alıp da yanımda götürdüm ben. Doğrudur bu. Ayrıca da, evlendim de onunla. Bütün suçum da yalnız budur. Bundan öte bir suçum yoktur. Konuşma konusunda beceriksizimdir ve öyle pek de düzgün bir hatip de değilim. Gönülleri okşayacak sözler nedir pek de bilmem ben. Yedi yaşımdan bu yanadır, hatta bundan dokuz ay evvel bile savaş alanlarında idim ben. Savaşın kavurucu atmosferinden öte, konuşamam şu yüce dünya üstüne. Bundandır ki de kendimi müdafaa edemem o hoş tatlı bal sözlerle. Yine de, o pek nazik ve anlayışlı affınıza sığınarak. Anlatacağım size, boylu boyunca, aşkımızın öyküsünü ana hatlarıyla. Hani o ilaçlar, o tılsımlar vardı ya! Ne sihirbazlıklarla suçlanıp da kızını nasıl kazandığımı da. Öyle de severdi babası beni. Sıkça da davet ederdi beni. Hep de sorar dururdu bütün yaşamımın o tüm serüvenini. Anlatırdım ona bir uçtan bir uca tüm harpleri, kuşatmaları ve oralarda yaşadığım her şeyi. Çocukluk zamanlarımdan bile geçmiş olurdum. Onunla konuşuyor olduğumuz vakite dek de gelirdi. En feci felaketlerden de söz eder dururdum. Kâh denizde, kâh karada yaşadığım o tehlikeleri anlatıp dururdum. Anlatırdım, nasıl yakalanıp da köle olarak satıldığımı. Ardından da, nasıl da kurtulup kaçtığımı. Anlatırdım tüm hikâyemi. Desdemona da özenle dinlerdi beni. Ev işi gücü araya girince de, hemencecik halledip de bitiverirdi eşiğimizde. Her şeyi en ince ayrıntısına dek de dinlerdi. İyiden iyiye incelerdim ben de, ondaki bu dinleme isteğini. Bütünüyle bilmediği bu hikâyenin tüm detaylarını öğrenmek isterdi. Ben de kabul ederdim elbette. Gençlik ıstıraplarımdan çok kez bahsedip de gözyaşlarından ayarttım onu hep böylece. Yemin ederdi, "bütün bunlar öyle çok tuhaf," diye. Ne denli tuhaf ve ne denli hüzünlü olduklarını söylerdi. Hiç duymamış olmayı dilerdi, ama gene de hep dinlerdi. Onun için de böyle bir adam olmasını dilerdi. Ayrıca, teşekkür de ederdi. Aşka düşen bir arkadaşınız olduysa eğer, böyle bir öykü bana göre mühim, demişti. Bunu sezince, gönlümü açtım ben de. O, beni, savaş vererek atlattığım tehlikelerden ötürü sevmişti. Ve ben de, onu, öyküme merhamet edip duygulandığı için sevdim. Bundan öte bir efsun yoktu nihayetinde!
Mehmet Gündoğdu
avuntusaati@gmail.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder